Στην παρουσίαση των δύο κλειστών ταφικών συνόλων των ελληνιστικών χρόνων από την Κέρκυρα και τους Παξούς η Αρχαιολόγος κα Σέλμα Αυγερινού στα Γιάννενα ανέφερε μεταξύ άλλων τα κάτωθι: «το νησί των Παξών είναι γνωστό από τυχαία μόνο ταφικά κυρίως ευρήματα κλασσικών και ελληνιστικών χρόνων, διαφόρων τύπων λίθινα προϊστορικά εργαλεία, που χαρακτηρίζουν συγκεκριμένες πολιτιστικές φάσεις της Μέσης – Ανώτερης Παλαιολιθικής, της Νεολιθικής και της εποχής του Χαλκού και από τους αμφορείς που έρχονται στο φως με την αλιεία. Κατά τις πρόσφατες επιφανειακές έρευνες στους Παξούς επισημάνθηκαν ελάχιστα αρχιτεκτονικά λείψανα καθώς και λακκοειδής τάφος ελληνιστικής εποχής σε διάφορες θέσεις των νησιών…….Η απλή έναρξη μιας ερευνητικής ανασκαφής στον ελαιώνα της κυρίας Βελλιανίτη, στη θέση «¶γιος Σπυρίδωνας» Λαγκάδια της κοινότητας Μαγαζιών, το έτος 1995,…..έδωσε τον εντοπισμό ενός λακκοειδούς τάφου ελληνιστικής εποχής. Ο τάφος είχε ανοιχτεί στο φυσικό αμμώδες πέτρωμα και έφερε ως κάλυμμα λίθινες πλάκες. Κάτω από τις πλάκες αποκαλύφθηκε σκελετός σε ύπτια στάση με τα χέρια στα πλευρά. Στο αριστερό χέρι του σκελετού βρέθηκε χάλκινη διπλή περόνη, τύπου «φουρκέτα», (τέλη 5ου αιώνα π.χ), ενώ στο αριστερό κάτω άκρο πήλινη λάγυνος. Κάτω από το κρανίο του νεκρού εντοπίστηκε ο χαρώνειος οβολός, που θεωρείται αβέβαιη κορινθιακή αργυρή δραχμή και τοποθετείται στα τέλη 4ου αρχές 3ου αιώνα π.Χ. Ο «χαρώνειος οβολός» Εμπροσθότυπο: καλπάζων Πήγασος, προς τα δεξιά. Στο πεδίο κάτω: στάχυ. Οπισθότυπος: η Νύμφη Πειρήνη (ή Απόλλωνας). Στο πεδίο κάτω δεξιά δυσδιάκριτο μονόγραμμα.