Ο Στάνλεϋ Στιούαρτ επισκέφτηκε τους Παξούς στις αρχές Ιουλίου 2008 σαν απλός επισκέπτης. Ήταν όμως επισκέπτης με αποστολή την εξερεύνηση του νησιού μας και την παρουσίασή του στην διαδικτυακή εφημερίδα «Ο Αυστραλός».

Οι παρατηρήσεις του έχουν ιδιαίτερη αξία, γιατί γνώρισε τον τόπο και τους επαγγελματίες του νησιού ως απλός τουρίστας, χωρίς την δημοσιογραφική του ταυτότητα κρεμασμένη στο λαιμό. Συνεπώς δοκίμασε μια γερή κουταλιά της τοπικής πραγματικότητας.

Το αποτέλεσμα της επταήμερης παραμονής του είναι ένα δισέλιδο πυκνογραμμένο άρθρο, με φωτογραφία από το λιμανάκι του Λογγού, το οποίο τον γοήτευσε ιδιαίτερα. Δεν παραλείπει τα πολύ κολακευτικά σχόλια για όλες τις επιχειρήσεις της παραλίας του Λογγού. Μάλιστα χαρακτηρίζει το ψωμί του τοπικού φούρνου ως «ίσως το καλύτερο στην Ελλάδα». Οι περιγραφές του των τοπίων είτε στους ελαιώνες είτε στα παράλια ή στις παραλίες των Αντιπάξων απέχουν από τις κοινοτοπίες που διαβάζουμε συνήθως σε ταξιδιωτικά έντυπα. Δεν παραλείπει να σχολιάσει την καθημερινότητα των ντόπιων παρατηρώντας τους στις εργασίες  αλλά και στις ώρες της χαλάρωσης. Πέρα δε από τις προσωπικές του εμπειρίες, παραθέτει και τις εμπειρίες μια γυναικοπαρέας μεσήλικων Βρετανίδων, που φτάνουν στους Παξούς με το ίδιο πλοίο και ζουν στο διπλανό σπίτι από το δικό του. Το συγγραφικό του εύρημα εντοπίζεται κυρίως στο ότι καταφέρνει να μεταδώσει στους αναγνώστες του τον υπόγειο τρόπο που οι Παξοί επηρεάζουν την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και μαγεύουν κάθε επισκέπτη περιγράφοντας τις γυναίκες αυτές, όταν πατάνε το πόδι τους στους Παξούς και  την μεταμόρφωση που υφίσταται η κάθε μια ξεχωριστά εισπνέοντας βαθιά τον Παξινό αέρα.

Η συντηρητική τραπεζίτισα μένει στους Παξούς αναζητώντας σπίτι για μόνιμη εγκατάσταση. Η πολύ συγκρατημένη και «στεγνή» εμφανισιακά βιβλιοθηκάριος, ομορφαίνει, εξωτερικεύει τα αισθήματά της και ερωτεύεται, επίσης παραμένοντας στο νησί. Η τρίτη της παρέας επιστρέφει στην πατρίδα της μόνη αλλά έχοντας περάσει ανέμελα κι έχοντας προλάβει να ζήσει κι έναν σύντομο καλοκαιρινό έρωτα. Το συμπέρασμα που προσφέρει ο αρθρογράφος: ο επισκέπτης στους Παξούς κάνει πραγματικές διακοπές από την καθημερινότητά του, ίσως βρει αυτό που πάντα αναζητούσε στην ζωή του αλλά κυρίως ανακαλύπτει τον αληθινό εαυτό του.

Αξίζει να παραθέσω σε μετάφραση ορισμένα αποσπάσματα του κειμένου του:

«Όσον αφορά στον Λογγό, πρόκειται για έρωτα με την πρώτη ματιά. Μικροσκοπικό λιμανάκι σε σχήμα πέταλου, με βαμμένα σε παστέλ αποχρώσεις σπίτια, μαγαζάκια και καφετέριες με τραπεζάκια έξω. Όταν περνά το τοπικό λεωφορείο, οι θαμώνες ενός από τα εστιατόρια πρέπει να μαζέψουν τα πόδια τους για να το αφήσουν να περάσει».

«Οι Παξοί μπαίνουν στο αίμα σου. Είναι επικίνδυνα ρομαντικός τόπος».

«Με την πρώτη ματιά, οι Παξοί διαθέτουν φτωχές συστάσεις. Είναι το μικρότερο από τα Ιόνια νησιά και διατρέχεται από την αίσθηση ότι οι εξελίξεις το έχουν προσπεράσει. Δεν υπάρχουν κλασσικές αρχαιότητες ούτε σπουδαία ιστορικά αξιοθέατα. Δεν υπάρχουν τεράστιες αμμουδερές παραλίες, η νυχτερινή ζωή είναι φτωχή και τα ξενοδοχεία ελάχιστα. Δεν υπάρχει ούτε αεροδρόμιο. Η σύνδεση με την Κέρκυρα απαιτεί από 1 έως και 2,30 ώρες επιπλέον ταξιδιού. Όμως ο έμπειρος περί την Ελλάδα ταξιδιώτης αναγνωρίζει αμέσως ότι αυτή ακριβώς είναι η συνταγή για ένα τέλειο ελληνικό νησί».

«Αν τα ελαιόδεντρα ήταν καθεδρικοί ναοί, τα λιόδεντρα των Παξών θα ήταν η Παναγία των Παρισίων»

«Οι παραλίες των Αντιπάξων φημίζονται ως το καλύτερο μέρος για μπάνιο με μάσκα και αναπνευστήρα στην Ελλάδα και ως οι πιο γαλάζιες του Ιονίου».

«Η ανατολική και η δυτική ακτή των Παξών είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι: η ανατολική πλευρά είναι χαμηλή, ήπια και προσφέρει το καταφύγιο των λιμανιών των 3 μεγαλύτερων χωριών του νησιού, της Λάκκας, του Λογγού και της μικροσκοπικής πρωτεύουσας του Γάη, με την βενετσιάνικη πλατεία του. Οι δυτικές ακτές αντίθετα ορθώνονται σε δραματικούς γκρεμούς πάνω από μικρές βοτσαλωτές παραλίες στην αγκαλιά γαλάζιων όρμων και σπηλιών, όπου ο Ποσειδώνας έκρυβε τις ερωμένες του».

Μια φρέσκια ματιά σε ότι έχει να προσφέρει το νησί μας στον επισκέπτη. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της εν λόγω δικτυακής εφημερίδας της Αυστραλίας στις 12 Ιουλίου του 2008 αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει δυνατότητα ανάγνωσής του πλέον, καθώς η επίσκεψη στα αρχεία της εφημερίδας είναι επιτρεπτή μόνο με συνδρομή.