«Μέχρι πριν λίγο καιρό κυνήγαγα μαζί με έναν κιχλοφάη. Ήξερε το πόστο και την ώρα που πήγαινα εκεί και με περίμενε. Οι πρώτες δύο κίχλες ήταν πάντα δικές του. Έτσι κι αλλιώς δεν προλάβαινα να τις διεκδικήσω. Μόλις έπεφταν, χτυπημένες από το όπλο μου, τις μάζευε γρηγορότερα από οποιοδήποτε κυνηγόσκυλο». Ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Κυνηγετικού Συλλόγου Παξών, Σίμος Κεϊκίδης, μιλά με σεβασμό για το μικρόσωμο γεράκι, που είναι ιδιαίτερα γνωστό στους Παξούς. «Παλιότερα οι ντόπιοι κυνηγοί τα θεωρούσαν θήραμα. Σήμερα όμως οι περισσότεροι είναι ενημερωμένοι ότι πρόκειται για ένα σημαντικό είδος για την βιολογική αλυσίδα και το τοπικό οικοσύστημα και δεν το στοχεύουν πια. Δυστυχώς μοιάζει ιδιαίτερα με μπεκάτσα και στο καρτέρι, μπορεί εύκολα κάποιος να το μπερδέψει» συνεχίζει ο Πρόεδρος προσπαθώντας να δικαιολογήσει την εύρεση πρόσφατα ενός τέτοιου πουλιού, νεκρού σε μονοπάτι κοντά στο εκκλησάκι της Ανάληψης στην περιοχή των Μαγαζιών. «Οι λεγόμενοι κυνηγοί της τσάντας, της προβολής και της επίδειξης … αρέσκονται να ρητορεύουν στα καφενεία αλλά … δεν διστάζουν να πάνε στο καρτέρι και να πυροβολήσουν μπεκάτσα που θα βγει από το κρησφύγετό της για ανεύρεση τροφής. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν σχέση με το κυνήγι και την κυνηγετική οικογένεια» τονίζει ο Σ. Κεϊκίδης. «Σωστή εκπαίδευση των νέων κυνηγών, προσεκτική φύλαξη των όπλων μακριά από τα παιδιά», «Όχι φυσίγγια, πλαστικές σακούλες, μπουκάλια, κονσέρβες, άδεια πακέτα τσιγάρων στον τόπο κυνηγιού». Τα παραπάνω είναι σχεδόν αυτούσια αποσπάσματα από ενημερωτική ανακοίνωση του Δ.Σ. του συλλόγου σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσει και να αφυπνίσει τους πολυάριθμους κυνηγούς του νησιού μας. Το τωρινό Δ.Σ. έχει σχεδόν ολοκληρώσει την δημιουργία κλωβού για την απελευθέρωση θηραμάτων και εργάζεται για την επέκταση δικτύου με ποτίστρες σε όλο το νησί αλλά και για την κατασκευή φωλιών για πάπιες και χήνες στο νησί του ¶η Νικόλα. Επίσης επενδύει στην καλλιέργεια κυνηγετικής παιδείας ιδιαίτερα στους νέους. «Είναι ο καλύτερος τρόπος να δημιουργηθούν νέα ήθη στις τάξεις των κυνηγών στο μέλλον. Κάποιος που είναι λαθροθήρας 40 χρόνια, δεν θα αλλάξει, όσες ημερίδες κι ενημερωτικές εκστρατείες κι αν κάνουμε. Οι νέοι κυνηγοί είναι η ελπίδα μας. Πρέπει η νεολαία μας να συνειδητοποιήσει ότι ο καθένας μας είναι διαχειριστής του φυσικού μας περιβάλλοντος, μας λέει ο Σ. Κεϊκίδης. Μόνο έτσι το περιβάλλον του νησιού μας δε θα λεηλατείται και δεν θα καταστρέφεται. Μόνο έτσι θα εκλείψουν περιστατικά νεκρών αρπακτικών, όπως αυτός ο άτυχος κιχλοφάης κι άλλων προστατευόμενων πτηνών. Μόνο έτσι θα συνεχίσει να εμπλουτίζεται το νησιωτικό μας οικοσύστημα με μόνιμους πληθυσμούς άγριων πουλιών, όπως οι πετριτές». Η πλούσια πανίδα μέσα στους υπεραιωνόβιους ελαιώνες του νησιού μας μπορεί να αποτελέσει ακόμα έναν πόλο έλξης για επισκέπτες από όλον τον κόσμο. Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, χρειαζόμαστε κάθε εφόδιο, για να παραμείνουμε ελκυστικός τουριστικός προορισμός. Οφείλουμε όλοι να συμβάλλουμε σε αυτό… όχι για να επιβιώσουμε αλλά για να ζήσουμε!